Cihangir'den geçerken
“Daha önce defalarca geldiğim bir semti yazmak nasıl olur?”, diye düşünüyorum. Bildiğim yerlerin neresine bakacağım, daha önce fark etmediğim neler göreceğim ...merak ediyorum..
Cebimde küçük bir bloknot ve kalemimle, bütün duyularımı harekete geçirerek, sokaklarda dolaşmaya başladım.
Etrafta gördüklerimi beğenmek, hoşuma gidecek kokuları solumak ve duyduklarımla mutlu olmak üzere Cihangir’i yeniden keşfetmeye hazırım.…
Nereye gittiğime bakmaksızın sokaklarda dolaşmaya başladım. Her girdiğim sokakta biraz ilerledim…sonra geri döndüm…sonuna kadar gitmedim hiçbirinde.
Acele ettim….bir yan sokağa saptım…sonra diğer sokağa, sonra diğerine… Sebebini anlayamadım… telaşlıydım….çözemedim beni huzursuz edenin ne olduğunu. Sonra farkına vardım ki, Cihangir’ de gözlerimde bir perde ile dolaşmak istedim …ve de öyle dolaştım…Ara sıra perdeyi biraz aralayıp baktım ama hemencecik kapattım. Arkasındakini görmek, gizemine ortak olmak istemedim. İçeride her ne varsa kendisine ait kalmalıydı…
Cihangir sokaklarına ” sadece geçiyorum, biraz sonra buralardan gideceğim, siz rahatınıza bakın”, demek istedim.
Yan yana sıralanmış apartmanların önünden yürürken, gözlerim etraftan tek tük geçenlerin arasında küçük çocuklu birilerini aradı… Yoktu… Düşündüm de yaşlı ya da genç, daha çok yalnızlığını yaşayan insanların semti olmalı Cihangir…
Benim için, farklı hayatlara geçmeden önce bir süreliğine beklenen bir durak gibi burası. İleri ya da geri, mutlaka bir yerlere gidilecek buradan. Burada sürekli kalmak yorucu…
Kimbilir, kalanlar sabırla bir gün gitmeyi bekliyorlar belki de…Gidenler ise arada özlem ile burayı ansalar bile, aslında için için buradan gittiklerine seviniyor, memnuniyet duyuyorlar …mıdır acaba?
Anladım ki Cihangir benim için uzaktan methiyeler düzdüğüm, ama yaşadığımda değil onu ziyaret ettiğimde ve aslında en doğrusu oradan geri döndüğümde mutlu olduğum semt…..
Bilge
23.02.2010
Cihangir sokaklarına ” sadece geçiyorum, biraz sonra buralardan gideceğim, siz rahatınıza bakın”, demek istedim.
Yan yana sıralanmış apartmanların önünden yürürken, gözlerim etraftan tek tük geçenlerin arasında küçük çocuklu birilerini aradı… Yoktu… Düşündüm de yaşlı ya da genç, daha çok yalnızlığını yaşayan insanların semti olmalı Cihangir…
Benim için, farklı hayatlara geçmeden önce bir süreliğine beklenen bir durak gibi burası. İleri ya da geri, mutlaka bir yerlere gidilecek buradan. Burada sürekli kalmak yorucu…
Kimbilir, kalanlar sabırla bir gün gitmeyi bekliyorlar belki de…Gidenler ise arada özlem ile burayı ansalar bile, aslında için için buradan gittiklerine seviniyor, memnuniyet duyuyorlar …mıdır acaba?
Anladım ki Cihangir benim için uzaktan methiyeler düzdüğüm, ama yaşadığımda değil onu ziyaret ettiğimde ve aslında en doğrusu oradan geri döndüğümde mutlu olduğum semt…..
Bilge
23.02.2010
0 yorum :